Vilnöss dal en Eur de Bredles
Dag 5 : Vilnöss dal en Eur de Bredles
Het is al de hele week mooi weer en ook vandaag voorspeld het weer een stralende zonnige dag te worden. Maar bij de wigwam op de speelweide is bij de start nog koud. Dus snel de sneeuwschoenen aan en je zelf warmlopen. Eerst lopen we een al gelopen route tot het verscholen einde van het Villnöss dal. Tussen de takken van het dennenbos zie ik hoog in de lucht een luchtballon zweven. Na de afslag stijgen we geleidelijk door het bos dat steeds opener wordt. Hierdoor krijgen we steeds beter zicht op de bijna 3.000 meter hoge markante pieken en rotswanden van de Furchetta en de Sass Rigais. De hele ochtend lopen we in de schaduw van die bergen maar zo gauw we boven zijn, zien we de Brogles Alm volop in de zon liggen. Rob kan het dak op en verteld erbij dat er vorig jaar zoveel sneeuw lag, dat hij aan de andere kant er weer af kon lopen. Voor de hut lunchen we heerlijk in het zonnetje. Na de lunch volgen we eerst oude skisporen om daarna nog 100m hoger te klimmen naar het hoogste punt van de dag, Eur de Bredles, op 2.150 meter. Een heel mooi klimmetje door het schitterende uitzicht, onder andere op de uitlopers van het Valgardena. Een top foto bij het vreemde kruis is met deze achtergrond een must. Fotografe van dienst is Naomi. Terug naar de hut nemen Naomi, Rob, Ton en ik de kortste weg door de tief sneeuw, de rest neemt de zelfde weg terug. De afdaling door de tief sneeuw is pas fun en waarbij het nut van de sneeuwschoenen heel duidelijk is. Terug op de weide hoef ik alleen maar de sporen van Naomi en Ton te volgen, een pracht plaatje. Bij de hut doe ik mijn sneeuwschoenen uit en mijn mijn snowsteps aan want veel tief sneeuw zullen we niet meer krijgen. Over een deel van de ‘historische’ Adolf Munkelweg, een panoramische route onderlangs de Noordwand van de Geislergruppe, lopen wij terug. Het pad gaat weer door het dennenbos en regelmatig hebben we nog zicht op toppen van de Geislergruppe. Een keer raken we het pad zoek, maar dat kwam omdat vorig jaar door de sneeuwval heel veel bomen geneuveld zijn. Rob, Naomie en Ton snijden af en toe de bocht af, het laatste stuk echter is voor Naomi iets te stijl. Terug op de speelweide van St. Magdalena loop ik nog even naar Het schattige kleine kerkje 'La chiesetta di Ranui' om het van de andere kant te fotograferen.
Wandeling 13,5 km, 990m stijgen, 990m dalen, 6,5 uur lopen, inclusief pauzes.
Vilnöss dal en Eur de Bredles
Dag 5 : Vilnöss dal en Eur de Bredles
Het is al de hele week mooi weer en ook vandaag voorspeld het weer een stralende zonnige dag te worden. Maar bij de wigwam op de speelweide is bij de start nog koud. Dus snel de sneeuwschoenen aan en je zelf warmlopen. Eerst lopen we een al gelopen route tot het verscholen einde van het Villnöss dal. Tussen de takken van het dennenbos zie ik hoog in de lucht een luchtballon zweven. Na de afslag stijgen we geleidelijk door het bos dat steeds opener wordt. Hierdoor krijgen we steeds beter zicht op de bijna 3.000 meter hoge markante pieken en rotswanden van de Furchetta en de Sass Rigais. De hele ochtend lopen we in de schaduw van die bergen maar zo gauw we boven zijn, zien we de Brogles Alm volop in de zon liggen. Rob kan het dak op en verteld erbij dat er vorig jaar zoveel sneeuw lag, dat hij aan de andere kant er weer af kon lopen. Voor de hut lunchen we heerlijk in het zonnetje. Na de lunch volgen we eerst oude skisporen om daarna nog 100m hoger te klimmen naar het hoogste punt van de dag, Eur de Bredles, op 2.150 meter. Een heel mooi klimmetje door het schitterende uitzicht, onder andere op de uitlopers van het Valgardena. Een top foto bij het vreemde kruis is met deze achtergrond een must. Fotografe van dienst is Naomi. Terug naar de hut nemen Naomi, Rob, Ton en ik de kortste weg door de tief sneeuw, de rest neemt de zelfde weg terug. De afdaling door de tief sneeuw is pas fun en waarbij het nut van de sneeuwschoenen heel duidelijk is. Terug op de weide hoef ik alleen maar de sporen van Naomi en Ton te volgen, een pracht plaatje. Bij de hut doe ik mijn sneeuwschoenen uit en mijn mijn snowsteps aan want veel tief sneeuw zullen we niet meer krijgen. Over een deel van de ‘historische’ Adolf Munkelweg, een panoramische route onderlangs de Noordwand van de Geislergruppe, lopen wij terug. Het pad gaat weer door het dennenbos en regelmatig hebben we nog zicht op toppen van de Geislergruppe. Een keer raken we het pad zoek, maar dat kwam omdat vorig jaar door de sneeuwval heel veel bomen geneuveld zijn. Rob, Naomie en Ton snijden af en toe de bocht af, het laatste stuk echter is voor Naomi iets te stijl. Terug op de speelweide van St. Magdalena loop ik nog even naar Het schattige kleine kerkje 'La chiesetta di Ranui' om het van de andere kant te fotograferen.
Wandeling 13,5 km, 990m stijgen, 990m dalen, 6,5 uur lopen, inclusief pauzes.
Het is al de hele week mooi weer en ook vandaag voorspeld het weer een stralende zonnige dag te worden.
Maar bij de wigwam op de speelweide is bij de start nog koud.
Dus snel de sneeuwschoenen aan en je zelf warmlopen.
Eerst lopen we een al gelopen route tot het verscholen einde van het Villnöss dal.
Tussen de takken van het dennenbos zie ik hoog in de lucht een luchtballon zweven.
Tussen de takken van het dennenbos zie ik hoog in de lucht een luchtballon zweven.
De bijna 3.000 meter hoge markante pieken en rotswanden van de Furchetta en de Sass Rigais.
Na de afslag stijgen we...
...geleidelijk door het bos...
... dat steeds opener wordt...
...Hierdoor krijgen we steeds beter zicht op de bijna 3.000 meter hoge markante pieken en rotswanden van de Furchetta en de Sass Rigais.
...Hierdoor krijgen we steeds beter zicht op de bijna 3.000 meter hoge markante pieken en rotswanden van de Furchetta en de Sass Rigais.
De hele ochtend lopen we in de schaduw van die bergen...
...maar zo gauw we boven zijn, zien we de Brogles Alm volop in de zon liggen.
...maar zo gauw we boven zijn, zien we de Brogles Alm volop in de zon liggen
...maar zo gauw we boven zijn, zien we de Brogles Alm volop in de zon liggen
Rob kan het dak op en verteld erbij dat er vorig jaar zoveel sneeuw lag, dat hij aan de andere kant er weer af kon lopen.
Voor de Brogles Alm...
... lunchen we heerlijk in het zonnetje.
Na de lunch volgen we eerst oude skisporen...
...om daarna nog 100m hoger te klimmen...
...om daarna nog 100m hoger te klimmen...
...naar het hoogste punt van de dag, Eur de Bredles, op 2.150 meter.
Een top foto bij het vreemde kruis...
...is met deze achtergrond een must.
Fotografe van dienst is Naomi.
Terug naar de hut nemen Naomi, Rob, Ton en ik de kortste weg door de tief sneeuw.
De afdaling door de tief sneeuw is pas fun
De afdaling door de tief sneeuw is pas fun
Terug op de weide...
... hoef ik alleen maar de sporen van Naomi en Ton te volgen...
..., een pracht plaatje.
Over een deel van de ‘historische’ Adolf Munkelweg...
... een panoramische route onderlangs de Noordwand van de Geislergruppe, lopen wij terug.
Het pad gaat weer door het dennenbos...
...en regelmatig hebben we nog zicht op toppen van de Geislergruppe.
Een keer raken we het pad zoek
Rob, Naomie en Ton snijden af en toe de bocht af...
...het laatste stuk echter is voor Naomi iets te stijl.
Terug op de speelweide van St. Magdalena...
...loop ik nog even naar Het schattige kleine kerkje 'La chiesetta di Ranui' om het van de andere kant te fotograferen.